öyle bir geçer zamanki :)))

Tüm blog dostlarıma öncelikle koskocaman merhaba diyor ve çok uzun bir ara verdiğim için de özür diliyorum. Bu kız hepten bizi unuttu gitti diye zannetmeyin...Ara ara bloğumu ziyaret ederek sizlerden kopmamaya gayret gösterdim.Her ne kadar yorum yapmamış bloğumda birşeyler paylaşmamış olsamda yinede takipteydim...
Zaman o kadar hızlı geçiyorki ben bile anlamıyorum.Çok hızlı bir şekilde az ve öz olarak bahsedeyim.47 günlükken işe başladım.Geniş çalışma saatleri içerisinde işe gidip gelmelerim başlamıştı.Zor oldu ama çalışmam gerekiyordu.Neyse bu arada küvezden çıktığı gün chek-up yaptırdığımızda böbrekte up darlık sorunuyla karşılaştık.İlk işimiz İstanbul'dan nefroloji üzerine prof.dr.Lale Sever'den randevu almak oldu.1 eylül günü gittik ve inanılmaz müthiş bir insanla karşılaştık.Kendilerine her konuda minnettarız....Aylık rutin kontrollerle takip etmeye başladık ki 6.ayımızda bu sorunu ilaç tedavisi görmeden kendi kendine aştı kızımız.Daha sonra üzerine kalça çıkıklığıyla karşılaştık.Halen devam etmekte olan palvik bandajla tedaviye başladık.Onun içinde Bakırköy'de ortopedi dr.Gazi zorer'e gidiyoruz.işinde oldukça başarılı uzman birisi.29 ocakta bir kontrolümüz daha var.Her seferinde bir umutla gidiyoruz, acaba bu sefer çıkarıp kızımızı özgürce yere bırakabilecekmiyiz diye düşünmeden de edemiyoruz.İlk başlarda özellikle ilk 3 günü inanılmaz zor geçirdik.Hareketlerinin kısıtlanmış olması çok sıkıntı yarattı bize.Tek güzel yanı taşıması çok rahat oluyor.Bandaj sırtından geçtiği için yatırması ve kaldırması çok rahat oluyor.
Kızım Elif şuanda 7 aylık.Motor gelişimini 1,5 ay geriden takip ediyoruz.1 yaşına kadar böyle devam edicez sanırım..Erken çalışmaya başlamamla 3,5 aylıkken maalesef kızım emmeyi bıraktı.Ek gıdalarla aramız şimdlik iyi.Gayet düzenli şekilde beslemeye gayret gösteriyoruz.Gerçi yanlış oldu annem gayret gösteriyor demeliydim.Sabah 07:00 akşam 20:00 arası hafta sonuda bitmeyen mesaisiyle kuzumu büyütmeye çalışıyor.Annemin hakkını nasıl öderim bilemiyorum. Annelik çok zor;bunu anne olunca çok iyi anladım.ALLAH'ım kimseye anne,baba,kardeş ve evlat acısı yaşatmasın.
Neyse ki halimize her zaman şükrediyorum.Her ne kadar kızım erken dünyaya gelip ilk haftasını küvezde geçirip,küvezden çıktığı gün böbrekteki up darlığı sonunu öğrenmemizle birlikte arkasından sağlık sorunlarımızın kalça çıkıklığıyla devam etmesi her ne kadar canımızı acıtsada yinede rabbime binlerce kez şükürler olsun...İnsan o kadar çok problemlerle dolu insanlarla karşılaşıyorki haline şükrediyor.Erken teshisle ameliyat olmadan tedavi olabiliyoruz.Bunlar hep beni rahatlatan faktörler.herkese bol sağlıklı günler diliyorum.en kısa zamanda resimlerimizi de yayınlamayı atlamıcam.Özlem dolu dönüşte çok zor oluyormuş.
Hepinize bol sağlıklı günler diliyorum.Sağlıcakla kalın :)